Czołem, cześć. Nie daj się zjeść! - recenzja

Cześć, czołem! ^^
Dzisiaj przygotowałam dla Was recenzję "Nigdy nie gasną". Przepraszam, że przez ostatnie dni nie było żadnej recenzji, ale często nie było mnie w domu i ostatnio mam problemy z internetem :(
Zaczynamy!

Oryginalny tytuł: Never Fade
Autor/autorka: Alexandra Bracken
Polski tytuł: Nigdy nie gasną
Ilość stron: 456
Ilość rozdziałów: 32
Wydawnictwo: Moon Drive
Data wydania: 11 sierpnia 2014
Polskie tłumaczenie: Magdalena Krzysik
Cena książki: 25-35 zł.

Nie dodam opisu książki, bo jest to kontynuacja Mrocznych Umysłów, a więc znalazłyby się tu spojlery ;) 

Fabuła
Wiele osób uważa, że "Nigdy nie gasną" to najgorsza część, a ja uważam odwrotnie. Bardzo mi się podobała, bo od samego początku zaczyna się coś dziać. Nowi bohaterowie, którzy pojawiają się, tak naprawdę, już w samym prologu byli świetni ( i przezabawni xD ) i bardzo ich polubiłam. Kilka razy nawet zdarzyło mi się płakać. Cała książka jest wielką przygodą i wyzwaniem nie tylko dla Ruby, ale i dla Liama, Pulpeta, Zu, Vidy i Jude'a. Cała ta choroba OMNI, którą zostały dotknięte dzieci - podkreślam dzieci - jest straszna i brutalna. Ci młodzi ludzie musieli uciekać i chronić się przed tymi, którzy chcą ich zniszczyć. Nadal czuję lekkie przerażenie i jednocześnie obrzydzenie do rodziny Gray'ów. 
Powieść przeczytałam dość szybko. Mimo tego, że rozdziały były długie, co trochę spowalnia mój czas czytania, to lektura ciekawa i na pewno warto kontynuować, choć może dla niektórych być przygnębiająca. 
9/10

Postacie
Ruby miała tutaj ogromne zadanie, które wypełniła, ale nie sama. Z pomocą przyjaciół, jak i wrogów. Widać wyraźnie u niej dużą zmianę, co jak najbardziej na plus.
Jude to mały chłopiec, który z każdą nową przygodą i wyzwaniem nabierał pewności siebie, przezwyciężał największe lęki i nie poddawał się tak łatwo. Jest to jedna z moich ulubionych postaci w tej książce, którą zapamiętam na długo.
Vida to bohaterka silna i pewna siebie z takim... diabolicznym charakterkiem. Od samego początku ją lubiłam i za każdym razem śmiałam, a szczególnie z jej tekstów oraz rozmów z Pulpetem. Nie mam co do niej zastrzeżeń.
Pulpet jest mądrym chłopcem i zawsze znajdzie sposób, by wyjść z sytuacji. Stara się pomagać wszystkim naokoło. Gdyby nie on, książka nie byłaby taka ciekawa i momentami śmieszna.
Liam pojawił się w tej części bardzo późno. Podobało mi się to, że z każdą rozmową lub zetknięciem z Ruby przypominał sobie coraz więcej. Żal mi się go zrobiło, gdy jego brat tak źle o nim mówił i go traktował. Trudno mi cokolwiek o nim jeszcze powiedzieć, bo uważam że nie spełnił w większości swojej roli.
Cole z charakteru nie przypominał swojego brata, Był bardziej pewny siebie i przywódczy. Do prawie samego końca wydawał się być zwykłym chłopcem, dopóki nie ujawnił swojego sekretu. Nie wiadomo też co się z nim dzieje i jakie ma intencje, dlatego uważam tą postać za bardzo intrygującą i zagadkową.
Clancy pojawił się tutaj też dość późno. Nie wiadomo było do końca o co mu chodzi i jakie ma intencje. Ale od pierwszej części uważam, że jest irytujący i wkurzający. I chyba taki miał być.
Cate pojawiła się już na samym początku. Niby jest z Ligi Dzieci, ale to dobra kobieta. Bardzo ją polubiłam w drugiej części i mam nadzieję, że tak zostanie.
9/10

Oprawa wizualna
Jest śliczna. Widać, że jest to kontynuacja Mrocznych Umysłów, a kolor niebieski idealnie tutaj pasuje.
10/10

W sumie: 28/30

Pytanie
Co sądzicie Wy o zmianie Ruby?
Odpowiedź możecie umieścić w komentarzach ;)
BrownEyes